مبشران ظهور

آقا سید محمد موسوی نجفی، معروف به هندی که از علمای پرهیزکار و از ائمه جماعات حرم امیرالمؤمنین علیه السلام بود، از شیخ باقر کاظمینی و ایشان از فرد مورد اعتمادی نقل می کرد که آن شخص را پدر پیری بود که هیچ گونه کوتاهی نسبت به خدمتگزاری او نمی کرد و حتی خودش برای او آب در مستراح می برد و منتظر می شد تا خارج شود و به

[51]مکانش برگرداند و پیوسته ملازم خدمت او بود، بجز در شبهای چهارشنبه که به مسجد سهله می رفت و در آن شب، به واسطه اعمال مسجد سهله از خدمت کردن به پدر معذور بود؛ ولی پس از مدتی ترک کرد و دیگر به مسجد سهله نرفت.

از او پرسیدم: «چرا رفتن به مسجد سهله را ترک کردی؟» گفت: چهل شبِ چهارشنبه به آنجا رفتم. شب چهارشنبه چهلم، رفتنم تا نزدیک غروب به تأخیر افتاد. در آن وقت، تک و تنها بیرون رفتم و با همان وضع به مسیر خود ادامه می دادم. کم کم مهتاب، مقداری از تاریکی شب را به روشنایی تبدیل کرد. در این هنگام، شخص عربی را دیدم که بر اسبی سوار است و به طرف من می آید. در دل خود گفتم که این مرد، راهزن است و مرا برهنه می کند. همین که به من رسید، با زبان عربی پرسید: «کجا می روی؟» گفتم: «مسجد سهله». گفت: «با تو چیز خوردنی هست؟». جواب دادم: «نه». فرمود: «دست خود را در جیبت کن». گفتم: «در آن چیزی نیست». باز آن سخن را تکرار کرد. من دست در جیب کردم، مقداری کشمش یافتم. آن گاه سه مرتبه به من فرمود: «اُوصیک بالعود». عود به زبان عربی بَدَوی، پدر پیر را می گویند؛ یعنی سفارش می کنم تو را به پدر پیرت.

بعد از این سخن، آن شخص ناگهان از نظرم ناپدید شد. فهمیدم که او حضرت مهدی علیه السلام بود و دانستم که آن حضرت، به ترک خدمت پدرم، حتی در شب چهارشنبه راضی نیست. از این رو، دیگر به مسجد سهله نرفتم و این کار را ترک نمودم.(54)

54 - منتهی الآمال، ج 2، ص 324.
 

همه ی طلاب نیازمند استاد اخلاق هستند . . .

امام زین العابدین (علیه السلام) فرموده اند:

هَلَک مَن لَیسَ لَه حَکیم یُرشِده؛

هر کس عالم و حکیمی نداشته باشد که او را ارشاد کند هلاک می شود. انسان باید در دو چیز استاد داشته باشد: یکی اخلاقیات و دیگری عُرفیات.

اخلاقیات طلبگی

اگر درس بخوانی و استاد اخلاق نداشته باشی، بر فرض، آیت الله هم بشوی، نَفس تو هم، آیت الله می شود، آن وقت بی چاره می شوی.

همان طور که به دکتر می روی و دستور رژیم غذایی می گیری باید پیش استاد بروی و دستور اخلاق بگیری، باید نزد او بروی که باد کبر و غرور تو را خالی کند،

فکر نکنی حالا که این کتاب ها را می خوانی به جایی رسیده ای و حتماً مورد تأیید امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار گرفته ای.

حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری (رحمة الله علیه) فرمودند:

وقتی شخصی طلبه می شود مانند انگور است که بر اثر جوشاندن نجس می شود و راه پاک شدن آن، ثُلثان است.

پس باید طلبه، استاد اخلاق بگیرد و خود را تزکیه کند

زیرا علم و دانش و مدرک، آدمی را مغرور و متکبر می سازد

و یک طلبه باید آن قدر تلاش کند و بجوشد تا دوسوم او یعنی صفات و اخلاق بد او بخار شود و از بین برود.

اما مواظب باش گرفتار نااهل نشوی، گرفتار خودنمایی نشوی، اگر کسی پیدا شد که دلش می خواهد همه بفهمند آدم خوبی است، به او اعتماد نکن.

مهم ترین تأثیر نماز،هنگامی است که فرد به یک آرامش روحی و روانی برسد تا بتواند تمام اثرات نماز را به هر نحوی که توان دارد در خود ایجاد نماید. این نماز و یاد خداست که به انسان روحیه نشاط عنایت می کند تا در پی این روحیّه، به دنبال فعالیتهای روزمره ی زندگی اش باشد و با عنایت و توکّل بر خدا، بتواند تمامی مشکلات و سختی های راه را برطرف سازد. از همه مهم تر این است که: نماز، انسان را در تصمیم گیری های مهم زندگی یاری می رساند و باعث می شود تا نه تنها انسان های پاک و با ایمان مشتاق به آن شوند،بلکه با توجه به اثرات سازنده ی آن، حتی افراد بی ایمان و شکست خورده در زندگی، رو به سوی تنها مأمن و پناهگاه اصلی بیایند و در حریم امن الهی، آسایش یابند. آرامش روحی که در اثر یادخدا به وجود می آید نه تنها در کشورهای اسلامی، بلکه در سایر کشورهای غربی و حتی کشورهایی که دارای مردم بی دین و لاابالی هستند، نیز مورد توجه قرار گرفته است. چه بسا، پزشکان و روان شناسان غربی که خود به این نکته رسیده اند که هر کس رو به خدا آورد، به آرامش راه یافت و بیماری های جسمی و روحی اش برطرف شد. زیرا این آرامش،آرامش جسمی تنها نیست،بلکه آرامش معنوی است که قابل مقایسه با آرامش های ظاهری نیست. چه بسا، افرادی که در اثر شکست و سرخوردگی از مشکلات، رو به خودکشی آورده و هنگام هدایت به سوی یاد خدا، به روحیه ای امید و نشاط و جبران مافات دست یافته اند. در هر صورت این حقیر، تا جایی که می توانست به دنبال راه های رسیدن به آرامش روحی در اثر یاد خدا و چگونگی تثبیت این آرامش پرداخت. امیدواریم که ما نیز بتوانیم این روحیه ی مطمئن یافته و آرام را همیشه و همه جا کسب و حفظ نمائیم.

مهم ترین تأثیر نماز،هنگامی است که فرد به یک آرامش روحی و روانی برسد تا بتواند تمام اثرات نماز را به هر نحوی که توان دارد در خود ایجاد نماید. این نماز و یاد خداست که به انسان روحیه نشاط عنایت می کند تا در پی این روحیّه، به دنبال فعالیتهای روزمره ی زندگی اش باشد و با عنایت و توکّل بر خدا، بتواند تمامی مشکلات و سختی های راه را برطرف سازد. از همه مهم تر این است که: نماز، انسان را در تصمیم گیری های مهم زندگی یاری می رساند و باعث می شود تا نه تنها انسان های پاک و با ایمان مشتاق به آن شوند،بلکه با توجه به اثرات سازنده ی آن، حتی افراد بی ایمان و شکست خورده در زندگی، رو به سوی تنها مأمن و پناهگاه اصلی بیایند و در حریم امن الهی، آسایش یابند. آرامش روحی که در اثر یادخدا به وجود می آید نه تنها در کشورهای اسلامی، بلکه در سایر کشورهای غربی و حتی کشورهایی که دارای مردم بی دین و لاابالی هستند، نیز مورد توجه قرار گرفته است. چه بسا، پزشکان و روان شناسان غربی که خود به این نکته رسیده اند که هر کس رو به خدا آورد، به آرامش راه یافت و بیماری های جسمی و روحی اش برطرف شد. زیرا این آرامش،آرامش جسمی تنها نیست،بلکه آرامش معنوی است که قابل مقایسه با آرامش های ظاهری نیست. چه بسا، افرادی که در اثر شکست و سرخوردگی از مشکلات، رو به خودکشی آورده و هنگام هدایت به سوی یاد خدا، به روحیه ای امید و نشاط و جبران مافات دست یافته اند. در هر صورت این حقیر، تا جایی که می توانست به دنبال راه های رسیدن به آرامش روحی در اثر یاد خدا و چگونگی تثبیت این آرامش پرداخت. امیدواریم که ما نیز بتوانیم این روحیه ی مطمئن یافته و آرام را همیشه و همه جا کسب و حفظ نمائیم.